Voor wie het nog niet wist:
de zee vist
en bossen bomen
onderwijl likken rivieren
de dalen schoon
ze laten bergen
slijten tot gepolijste kiezels
of fijnste piezeltjes gruis

onze lieve hemel draagt
elke vleugelslag trouw
en met engelengeduld
boven woestijnen gevuld
met geestige leegte,
die droogkomische oase
van zomaar zijn

En God, ja God zeg, wat wil dat zeggen,
is dat niet een besneeuwde bergtop
die weggesmolten naar zee stroomt
en als een kudde wolken verder droomt
met de wens ooit weer te kristalliseren?

tot slot de mens, die loopt in de papieren,
de zot verspilt zijn schaarse tijd met haast,
overbodige accessoires & formulieren,
stelt zijn doelen scherp en grijpt ernaast.

Waar blijft de motregen en het koudefront?