Oersoep

Hoelang wandelde met zijn neus in de lucht naar zijn huis om het geurspoor goed te kunnen opsnuiven.
Lifeng was berucht in de wijde omgeving om haar soep.
Het was een vage rooklucht maar onmiskenbaar warm.
De geur werd steeds sterker toen hij bij het huis van Slingerend Pad kwam.
De vrouw van Slingerpad, Bemoste Schors stond een soep van stenen te koken, je hoorde ze dansen op de bodem van de ketel’
Hoelang klopte iets te hard op de deur waardoor die uit het scharnier viel.
‘Hoelang, je kent je eigen kracht niet’ lachte Slingerend Pad.
Onverstoorbaar roerde Bemoste Schors door de magere soep, toen ze Hoelang zag bood ze hem een houten lepel met lauw vocht aan.
‘Wil je even proeven, of de soep al op smaak komt?’
‘Graag, mijn maag rammelt al van verheuging’ zei Hoelang,
‘van wat voor stenen trek je de soep?’
‘Van bemoste zwerfkei, rozenkwarts en een snufje kiezel’
‘Er zit alleen nog geen zout in!’ waarschuwde Slingerpad.
‘Nou, dat kun je goed proeven’ zei Hoelang al slurpend.
De dorpsgenoten stonden smakelijk samen uit de pan te lepelen.
‘Ja, er hoort ook eigenlijk geen zout in, volgens het oorsronkelijke recept’
‘Nou, laat het dan ook maar weg, dat is wel zo puur’
‘Dat treft , we hebben geen zout in huis’
‘Wat bedoel je met ook, van wie heb je dit recept?’ vroeg Hoelang.
‘Van onze dierbare meester Waterige Wind, die zei al dat het heel subtiel van smaak is’
‘Om je de waarheid te zeggen proef ik ook weinig groenten’ merkte Hoelang op.
‘Klopt feilloos, je hebt een goede smaak, het is echte bergbouillon, op bergen groeien geen groenten’
‘Het smaakt anders niet erg sterk oor een bergbouillon’ vervolgde Hoelang.
‘Nee dat kan, ik ben het vocht nog aan het inkoken, het nat moet nog meer indikken zodat de gewenste smaak komt bovendrijven, volgens de legende moet je zo lang doorkoken dat de stenen zijn opgelost!’
‘Het spijt me wel, Slingerpad, maar ik proef in feite helemaal niets!’ zei Hoelang.
‘Wilde jij beweren dat deze legendarische steensoep van mijn dierbare meester nergens naar smaakt?’
‘Sterker nog, het smaakt zelfs niet naar nergens!’
‘Ik geef toe de smaak is wel heel subtiel’
‘Het vult wel als je er veel van eet’ vulde Bemoste Schors aan.
‘Luister, jullie kunnen gewoon niet koken!’ riep Hoelang opeens.

‘Dat zei meester Waterige Wind ook al: jullie kunnen niet koken, alleen soep kan koken’
‘Wij waren zijn slechtste leerlingen omdat we hem niet konden volgen’ gaf Bemoste Schors toe, ze zuchtte en keek diep in de emmer kokende soep op het houtvuur, er dreef steeds een dikke luchtbel op die na enig gepruttel uiteenspatte als een knipoog. Slingerend Pad roerde onbewogen verder.
‘Maar beste Hoelang, misschien heb je geen goede smaak of een heel andere smaak, hoe kun je dat weten?’
Hoelang proefde zijn tong nog eens en erkende:’ Inderdaad, het smaakt anders dan ooit, zo heb ik mijn tong nog nooit geproefd, heb je een glaasje water voor mij?’
‘Om de smaak weg te spoelen?’ vroeg Slingerend Pad met een grijns.
‘Ja graag, met een stukje brood erbij’
‘Nu snap ik het’ zei Hoelang, ‘Jullie koken geen recept maar een legende en dat proef je’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *