De Olm leeft in een watergrot ergens in Tsjechië. Hij ziet nooit het daglicht, daarom ziet hij zo bleek. Een Olm is een slangachtige salamander met uitwendige longen en rudimentaire drievingerige pootjes. Het lijkt een babydraakje. Vuurspuwen zal hij niet, hij weekt zich in koud water. Kan een jaar zonder eten, kan honderd jaar leven. Voelt electrische lading van zijn prooi met zijn lippen, handig als je blind bent. Ogen hebben ook weinig zin in de pikdonkere grot. Hij oriënteert zich door het elektromagnetisch veld van de aarde aan te voelen. Een magisch intiem innerlijk leven.

In hetzelfde gebied komt een eendagsvlinder voor die drie intense uren leeft.
De vlinders komen jaarlijks uit en gaan met duizenden zwermen boven de rivier.
De mannetjes bevruchten de vrouwtjes boven de rivier, waarna het mannetje sterft
en in de rivier valt. De bevruchte vrouwtjes vliegen vijf kilometer stroomopwaarts waar ze uit vermoeidheid in de rivier vallen, sterven en hun eitjes loslaten. De eitjes zinken op de bodem om zich vijf kilometer stroomafwaarts vast te zetten. Een jaar later komen ze weer uit voor hetzelfde ritueel. Een oogverblindend mooi schouwspel.

Ergens tussen deze twee wondersoorten krioelt de Sapiens, tussen hemel
en aarde, op vijftenige pootjes. Het eet zich kogelrond voor mogelijke komende schaarste. Heeft nog rudimentaire oren, is selectief doof voor wat het niet wil horen. Wil eeuwig blijven leven. Plant zich voort als een sprinkhanenplaag die alles kaalvreet. Oriënteert zich middels een mobiele telefoon zolang die opgeladen is. Zonder stopcontact weet hij niet meer ‘waar’ hij het zoeken moet. Ziet zichzelf als ‘n buitencategorie ver verheven boven alle soorten. Een wandelend misverstand in verwarring.