Onbevoegd erg nat


Mijn vrouw houdt van mij en van een nette, schone, droge aanrecht en badkamer.
Ik hou van mijn vrouw en van nat.
Toen we elkaar een paar dagen kenden, was ze verbijsterd over mijn aangeboren vermogen
om het aanrecht drijfnat achter te laten.

Ik had werkelijk alles natgeplensd, zelfs de vloer had spetters.
Mijn enthousiaste betoog dat een aanrecht speciaal gemaakt was om nat te worden
vond geen vruchtbare aarde in mijn vrouw, noch het feit dat ik — twee meter — mij moest behelpen in een speelgoedpoppenkeukentje.
Je zag haar denken: ‘Wat heb ik nu in huis gehaald?’

(Als kind dacht ik dat een onderwaterhorloge regelmatig onder water moest om te kunnen blijven functioneren.)

Later bleek ik ook nog eens de doucheruimte kleddernat te kunnen spetteren, heerlijk.
Weer niet goed.
Hoe kreeg ik toch voor elkaar?
Ik deed geen enkele moeite, waar ik mij ook vertoonde leek alles nat te worden.
Zou het iets mannelijks zijn?
Zou de vrouw in het algemeen liefst nooit morsen en spetteren, terwijl de man niets liever doet dan dat, sproeien en morsen?
Houdt de algemene vrouw van werken met de tuinslang?
Ik had nog nooit de algemene vrouw gezien, alleen maar de vrouw in het bijzonder.

Natuurlijk is het spetteren gebleven, na afloop veeg ik het ergste vocht weg en zet ik de ramen open.

Wat een prachtige eenheid in tegenstelling.
Droog en nat vullen elkaar naadloos aan.
Haar vuur brengt mij aan de kook als ik haar blus.
Voor haar verdamp ik graag.
Het nat loopt kring.
We gaan samen op in rook.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *