“De serieuze acteur speelt in deze film een komische rol…”
Hij speelde eerst dat hij serieus was en zo vaak dat hij voor
een serieus acteur werd aangezien, waardoor hij steeds weer
voor serieuze rollen werd…geframed door de herhaling.
Nu speelt hij opeens een komische rol die men moeilijk serieus
kan nemen omdat men de acteur alleen kent van ernstige personages.
Zelfs, of juist, als hij zijn komische rol heel serieus speelt is het moeilijk
om geloofwaardig komisch te zijn, echt leuk wordt het meestal niet.
In beginsel speelt de mens alsof hij een acteur is.
En daar aan voorafgaand: speelt het dier alsof het een mens is.
Hoe serieus kun je blijven als er in dit spel zoveel van rol verwisseld
kan worden? Identiteit is blijkbaar een relatief rollenspel, vloeibaar
als water, stromend van de ene vorm in de volgende.
Is het dan niet verbijsterend hoe rolvast de meeste mensen zijn?
Zolang het zich als spel voordoet bestaat er geen probleem.
Serieuze problemen ontstaan pas als de maskers, hardgebakken
in de oven van de ernst, aan het gezicht blijven vastplakken,
dan ontspoort het spel in dodelijke ernst.
Het mombakkes is vormvast en eenduidig.