Onderhond

Je had louter goede herinneringen aan je twee opa’s omdat je ze nooit kende.
Je smeedde ze aan elkaar tot één fantoomopa. Zoals je van twee autowrakken soms nog één rijdend voertuig kunt maken. Er deden alleen maar nare verhalen de ronde over hen, zo talrijk en naar dat ze nooit waar konden zijn, statistisch onwaarschijnlijk. Alles achter hun dode rug om. Nooit konden zij zich verdedigen tegen de aantijgingen.
Je nam het nu eenmaal altijd voor de onderhonden op, de hond die door de hele roedel gebeten werd. Met het voordeel van de twijfel bood je de fantoomopa een vluchtweg tot je begon te twijfelen aan de twijfel. Goede valse herinneringen boden geen troost voor echt gemis. Helemaal geen herinnering is echter dan honderd valse herinneringen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *