Het leek of de rivier
van het wonderbewuste
stromend tussen
vluchtige domeinen
waak en slaap
buiten haar oevers
trad en langzaamaan
alle bestaansgrond
verzadigde zo nat

De stroom scheidde
niet langer domeinen
ze verbond oevers
vloeiend als een brug
in een ontoeverd zijn

Nu echter bleek
dat het slechts leek,
het is echter dan echt
dat er geen domeinen
meer… een meer…
een meer dan meer

meer van het vreemde
vertrouwde voorbij
de som der delen