De boodschapper heeft het meestal gedaan als hij slecht nieuws aflevert.
Ook al is de bode een onschuldig doorgeefluik, het luik krijgt meestal de schuld van onwelkome boodschappen.
Als het luik niets had doorgegeven, dan had de ontvanger van niets geweten.
Soms kun je maar beter van niets weten, maar dat weet je pas zodra je het weet.
Dat bewust zijn niet kan ontkennen dat het iets weet, is een hermetisch gegeven.
Des te wonderlijker dat het toch vaak gebeurt.
Het is alsof de ontvanger zegt: “Ik heb dat pakket nooit ontvangen,” terwijl het pakket uitgepakt in de bovenkamer staat.

Ik neem veel pakketten aan voor onze buren die overdag uithuizig zijn.
Zo ben ik een medium tussen bode en ontvanger.
Het is leuk om zoveel pakketjes te ontvangen en zomaar uit te delen.
De bode is erg aardig en dankbaar dat hij zijn boodschappen kwijt kan.
Hij verontschuldigt zich vaak voor het feit dat het pakket weer niet voor ons huisnummer is.
Geen boodschap is een goede boodschap.
Ik zie de bode vaker dan mijn buren.
De pakketjes hoef ik niet uit te pakken, daar heb ik buren voor.

Soms kun je wel zien of raden wat erin zit.
In het begin van mijn mediumschap zei ik dan wel eens: “Zo, jullie kunnen weer lekker koffie drinken, een fijne avond nog!”
Dan keek de buurman mij geschrokken aan alsof ik helderziend was en hem betrapt had op een geheim genoegen.
Dat moest ik dus niet meer opmerken, ongewenste intimiteit.
Voortaan doe ik alsof ik niet weet wat ik weet.
Zo neutraal mogelijk reik ik de surprises uit, als een stoïcijnse ambtenaar.
Ik voel mij dan — geheel ten onrechte — een genereus en goed mens, die blindelings de behoeftes van zijn buren aanvoelt en ze ook nog meteen belangeloos bevredigt.

Het is vermakelijk hoe de inhoud van de geest zichzelf voor de gek weet te houden.
Bewust zijn weet wel beter en heeft geen boodschap aan denkbeeldige persoonlijke verdiensten.