het gebeurde je
dat je geen je meer was
maar meer… ondefinieerbaar veel

het gebeurt steeds weer
evident en permanent ongrijpbaar
in onthand gelaten zijn

er is geen naam te noemen,
niets te plaatsen in de schijn van tijd
geen associatie met wat dan ook…

er viel en valt niets op te slaan,
geen sporen om te herinneren,
elk aanknopingspunt werd
en wordt je onthouden,
vrij van oriëntatie…

juist deze leemte van opslag is het
geen wat onvergetelijk blijft, nu hier…
het onuitwisbare van geen indruk

zoals stilte, afwezigheid of ruimte
niet opgeslagen kunnen worden,
even wel herkend als actueel nu

herkent zich deze bodem van zijn
dan verlaat het zich nooit meer
deze directe belevingswereld

voor en na de taal verwijlend