Na ‘n windstille reis
op Eonische zeeën van ruimte
is het voorzichtig aanmeren
op rotskusten
om de tere scheepshuid
van tijdloos
te sparen
alvorens
behoedzaam
tastend
aan land te gaan
op dat afgerasterde land
van agenda, vergaderdwang,
deadline & rampenplan
op Eonische zeeën van ruimte
is het voorzichtig aanmeren
op rotskusten
om de tere scheepshuid
van tijdloos
te sparen
alvorens
behoedzaam
tastend
aan land te gaan
op dat afgerasterde land
van agenda, vergaderdwang,
deadline & rampenplan
was het raadzamer
om landinwaarts
de rivieren op te varen
ballast te lossen,
niets te laden
en gaande weg
buitengaats
te dwalen
in het huis
zonder wanden
onder het hemeldak
in de nabije verte
de branding
van de bloedbaan
…… …… …….
van waar eigenlijk
dat mensworden
als bestaan
ook zo…
Soms valt een vers op. Zoals deze op 3 september. Verrast door schoonheid. Wat een machtig mooi vers. Alle woorden passen perfect bij elkaar, het metrum en zelfs de klanken harmoniëren om de juiste beleving op te roepen. Er is veel in te ontdekken. Hoe vaak je het ook leest. Bor, bedankt voor het delen van deze mooie poëzie.