Je vergat die dag je lichaam aan te trekken.
en verliet het huis door het sleutelgat.
Het had je vaker al verwonderd
dat de gehele ruimte, de tienduizend dingen incluis
met gemak de pupil van ‘t oog kon passeren.

Nu vloog je ruimschoots door het slot
dat kennelijk vol openheid was.
Je begon nu aan alle afmetingen te twijfelen,
aan wat boven of beneden was, links rechts, voor en achter…

Als ruimte vielen deze begrippen in het niet of tegen elkaar weg.
Wat was binnen, buiten?
Het leek nog het meest op tussenloos.
Hoe je ‘terug’ kwam weet je niet.

Voor jezelf was je nooit weg geweest.
Ging dat maar eens uit leggen aan wie dan ook.
Niemand zat daar op te wachten…
en was er heel blij mee.