Bestaan is wonderbaarlijk raar
en de dingen die je tegenkomt zijn zo talrijk en onbewaarbaar.
Liefst zou je alles in ongeschonden staat behouden,
als een fysiek rekwisietenmagazijn, onhaalbaar.

De Homo Musealis is een obsessief verzamelaar,
deze ziet de wereld als een museum,
alles op alfabet, gerubriceerd,
geconserveerd in stofvrije vitrines.

Er is helaas ‘n enorm opslagprobleem,
conserveren is kostbaar en vreet ruimte.
Vergaan daarentegen gaat vanzelf,
is altijd gratis beschikbaar,
immer dienstbaar en bereid
om duurzaam te slopen.

We zetten dus beter in op gratis vergankelijkheid.
1 foto, of herinneren aan die foto is genoeg
om een hele belevingswereld op te roepen.

Vernietiging is onze beste vriend,
ze schenkt ons ruimte om het ongekende te ontmoeten.
Het museale bestaan van de herhaling kennen we nu wel.