Een eindeloze opsomming van ervaardingen,
vormt een geestige optocht van belevenis,
dit is het meest dan de som der delen,    
waar alles in elkaar verweven is…een onuitrekenbare som.
Het feest van het vele schaakt simultaan op alle borden,    
op alle velden speelt ze dit verheven spel van voorkeur    
en afkeer als de vrachtwagen alarmerend achteruit parkeert    
en bezorgd het begin zeurt van für Elise.  
Als de kostbare karper naar adem hapt in ‘n te kleine vijver…
en de hoogspanningskabel ontspannen zingt in de wind.
Als reclamefolders die verlept in de goot iets blijven aanprijzen….
en de te zachte achterband zich verzwikt in de bocht…
‘t honingspoor op de snijplank dat broodkruim verzamelt…
De ijsberende verloskundige handenwringend in een tl-verlichte gang.  
De kille tocht op het benauwde pleintje tussen ‘t hoogbouwkantorencomplex 
en ons enigste maantje dat half en verbleekt in de ochtendhemel hangt…
De stalen boothuiden die zich kaalschuren tegen de stenen kademuur.    
Een opgegraven lepel gesleten van het vele eten.  
De muur die haar scheur laat zien omdat ze onvoldoende gesteund is.  
De opruiende spuittaal op het viaduct schreeuwt kleuren    
die weloverwogen samen vloeken.
De lieve hond die altijd braaf luistert en nooit doet wat zijn baas zegt.  
Een voortvluchtige slak die traag het kaalgevreten plaats delict verlaat.  
Het schaafwondvocht dat opdroogt op tot korst als ‘n boomschors
en de jonge nestvlieder je uitgestoken vinger aanziet
voor de snavel van de moeder die voert.  
De gasvlam die opgewekt flakkert omdat de brander niet goed sluit
en buurmans stem die niet schreeuwt uit boosheid maar uit gewoonte 
en ga zomaar door met zo’n eeuwige zon die het nooit laat afweten  
en nu die vette spin uit het doucheputje kruipt, mooi schoongewassen…