Paf staan is onze tweede natuur
of was het gewoon altijd al je eerste?
Zoals een kat miauwt, een hond blaft
zo sta je in de pafstand.

Alsof alle afstand,
tot om het even wat…
elke tussenheid bij wat
dan ook in het niet valt.

Hoe kom je ervan af?
is heel geen vraag.
Men verklaart je vast voor maf.
Je staat zomaar paf zoals water nat is.

Wat water is weet je niet,
je weet slechts dat het nat heet,
maar wat dan nog?

Water wordt er echt niet droger van.
Daar sta je dan…drijf…kledder…
paf te wezen…paf is gewoon

terug naar af.