door

Eigen wolk

In de hemel werd voor een nieuwe wind gekozen
om daar te gaan waaien en wild de scepter te zwaaien
over het weer en haar omstandigheden.
De nieuwe bewindvoerder blies hoog van de toren
om alvast een frisse wind aan te wakkeren.
Wolken die de zon verduisterden moesten maar weg
naar hun eigen horizon. Hij beloofde het klimaat te
verbeteren met zuiver binnenlands windbeleid.
Onder declamatie van zijn leus ‘Eigen Wolk Heerst’
verzamelden zich kuddes blaasgrage wolken.
Als het aan hun lag gingen alle hoge bomen om.
De bewindvoerder beloofde plechtig dat er voortaan
geen neerslag van betekenis meer zou vallen.
De hemel zou eenmaal schoongeveegd
alle ruimte aan de zon geven.

door

Betoverspul


Voor kinderen zijn ouders goden.Ze zijn hun scheppers.
Begrijpelijk dat deze goden op een voetstuk staan.
Vanuit niets hebben ze voor het kind talloze perspectieven
geopend…belevingswerelden…zeeën van mogelijkheden.

Vraag je ouders later niet hoe ze dat toch hebben gedaan.
Dan blijkt dat ze er geen vinger naar hebben uitgestoken.
Meestal is de uitkomst: het gebeurde gewoon.
Goden blijken dan ook maar betoverde mensen.
Betoverd door de verbeelding.

‘Echte’ goden hebben het vermogen om onzichtbaar te zijn,
vandaar dat ze zo tot de verbeelding spreken.
Ze zijn totaal afhankelijk van menselijke verbeeldingskracht.
Van ‘echte’ goden kunnen we ook niet meer verwachten
dan de verbeelding ons toestaat.
Echte goden ontstaan waar het voorstellingsvermogen begint
en eindigen bij het onvoorstelbare.
Dat is hun denkbeeldige lichaam waarmee ze de wereld betoveren…heel geestig.
Tenminste in mijn verbeelding.

door

Zwemkerk

Onder, in de verdronken stad
zwemmen nu vissen door de kerk
ook dieren moeten er aan geloven.

Voor elke vis is er nu een verzonken
doorzonwoning ruim beschikbaar
om daar rapen gaar te stoven

Wie geen vinnen bezit -zoals mollen-
vlucht naar hoger gelegen gronden
schuilend onder enorme parasollen

de evenaar duurzaam verschoven

door

Genealogica

Mijn verst verwijderde en meest nabije voorouders waren soms wijs,
soms behoorlijk goed van de wijs, soms misdadig, soms goedaardig,
vrijgevig, gierig, gewetensvol, onbetrouwbaar, volgzaam, opstandig,
vindingrijk, fantasieloos…
Noem het maar op, ze waren het allemaal…samen.
Genen worden gezien als het estafettestokje van de evolutie.
Maar genen kunnen natuurlijk gezien niets zonder ‘nurture’.
’De mens’ bestaat natuurlijk niet, of beter gezegd nog niet,
elk mens is niets dan steeds weer deze ene unieke mogelijkheid
om alle vooroudelijke vermogens en onvermogens te realiseren
dan wel te negeren…Genen zijn een gegeven, als vloek of als zegen.
Of deze gegeven genen worden verzilverd is maar de vraag, een open vraag.
Om genen te verzilveren is aanleg nodig of het talent om
ongewenste aanleg te vermijden. Onvermogen kan dus net
zo’n zegen zijn als een te benijden talent. Rampen voorkomen
dankzij een onvermogen moet niet worden onderschat.
Dit laatste talent is nu meer nodig dan ooit.
door

Decoratie

Decoreerde men
denkbeeldige muren
van de bovenkamer
gewoontegetrouw
met fraai of minder
fraai taalbehang

om er ongevraagd
de tienduizend dingen
mee te ondertitelen?

wat bleef er over
van het geestig leven
zonder zulk behangsel
behalve oude lijmresten?

wel licht…geen muren
vrij uitzicht rondom op
‘n zee van mogelijk heden

afgezien van wanddecoratie
stond de virtuele kamer
meestal volgestouwd
met meubilair, archiefkasten
vol van dat wat ooit was,
en die ene luxe fauteuil
waar nooit iemand in zat

om wat dan ook te bezitten?

door

Winterloos


boomblaadjes blijven
steeds langer kleven
te lui om nog lukraak
omlaag te zweven

herinnering ontdooit
in elke regenplas meen je
die gesmolten sneeuwpop
te herkennen die je ooit…

als doperwtjes in een zak
bewaar je de laatste
permafrost in het vriesvak
van je zoemende koelkast

van oudhollandse ijspret
rest nog 1 hoorntje met 2
bolletjes of een sorbet
bij Gelateria Venezia

keuze uit 40 smaken winter