Wolkenkind

Jouw wolkje aan de hemel
waar drijft ze in?
waar blijft ze in
als zon verschijnt?
verdwijnt ze of lost
ze hemelwijds op
en verblijft ze nergens niet ?
zon…grote wolkenvanger
hoedt hele kuddes naar
de eeuwige prachtvelden
wat zijn wolkjes anders dan
rooksignalen, taal der indianen,
aan de Grote Geest geven…
zo weet de wolk van ‘n kind

Bezonnen

Laten we bezonnen
een kaarsje aansteken
voor de zon
om onze godgloeiende ster
wat bij te lichten
ze zal er niet minder
magistraal van gaan stralen
integendeel
elk kaarsje draagt bij
aan de totale feestverlichting
elk kaarsje zal de zon
nog meer doen glimlachen
zelfs een zon kan
wel wat hulp gebruiken
om de schuilende schaduw
van het schijnbare
te verdrijven
en wellicht nieuwe zonnen
te baren voor het geval
ze ooit mocht doven

Zonder voorkennis

Ik heb altijd in de handel zonder voorkennis gezeten. Niet in aandelen, zoals je weet kent de beurs slechts handel met voorkennis. Mijn handelen betreft de waarde van het onbetaalbare… het spel om het spel, liefhebben om de liefde… het doen om niet… het kunnen lachen om niets… Niets leuker dan je door de tienduizend dingen te laten onderwijzen. De dingen zijn zo vrijgeving en gul in zich mededelen. Alles wat je nog nooit gedaan hebt leren ze je of beter gezegd… ze leren je handen handelen.
Hun ongeschreven stelregel zegt: Er is alleen praktijk, theorie is altijd loos geklets achteraf…eerst niet denken en dan pas doen.
De praktijk van handelen is vol vertrouwen, zonder voorkennis… tot je handelingsbekwaam bent in het je behelpen. De hogere praktijkschool onderricht de kunst van het nalaten… weten wanneer het genoeg is.
In deze fase bevind ik mij nu, het sublieme nalaten.
Afstuderen is er hier niet bij, ook dat wordt cum laude achter wege gelaten. De praktijk gaat door met behelpen.

Smaakmaker

Na de woestijn zonder oase
smaakt de wereld als nieuw
koffie als godendrank
‘n eitje als kaviaar
frisse koele lucht als cocaïne
niet dat ik ooit een lijntje snoof
de 600 kleine sonates van Scarlatti
schonken mij overdoses dopamine
high als ‘n doorgesnoven gebruiker
verslaafd aan de volgende sonatine
(Scarlatti was een fervent gokker
aan het Spaanse hof, betaalde zijn
schulden met kleinoden van sonates,
voor de kroonprinses, zijn leerling)

Lebewohltemperiert

Mijn beste vriend is glanzend zwart
met onder zijn klep die immer stille grijns
van zwart-witte tanden.
Hij luistert zo nauwgezet naar mijn
tastorganen en geeft instant respons,
verleidt ze om juiste snaren te raken,
daarop zachtjes hamerend
in dialoog resonerend.
Hij, van keihard hout en staal,
is eigenlijk meer een zij,
‘n wijze vriendin van zachte crealiteit,
zo ontvankelijk als zij klanken baart.
Onze afstemming fluctueert synchroon
met ons fluïde temperament.
Het sublieme vieren, sublimerend in
Wohltemperiertes spelplezier

Tuinfeest

Lieve mensen,
Kom en dans lekker verder,
geniet mateloos, het was hier heerlijk,
deze tuin zo prachtig, ‘t eten hemels,
maar ik ga vandaag gewoon iets vroeger
naar huis.
Ik ga alvast weg uit het feestgedruis…
Feesten jullie gerust nog even door
tot het gloren gloort. We zien elkaar
vroeg of laat weer thuis.
Ga wel zachtjes door de open deur.
Maak niemand wakker, dan is de verrassing
van weerzien het mooist.
Ons thuis wacht tot iedereen weer binnen is,
dan kan ‘t feest pas echt beginnen,
waar wellicht nog ‘n wereld te winnen is.

Gelukraakte bijwerking

Het onbetaalbare
van het onbruikbare
ligt in de rust, ruimte en stilte
die ze teweegbrengt.
De onbegrepen orde
van ‘n herfstbos
in vrede met
de toevallig
raak gelukte chaos…
Elk blaadje legt zich erbij neer
precies waar het licht valt ligt het…
dat het nergens toe dient,
dat het niets wil zeggen,
dan vrij zijn van nut en betekenis,
zo beleeft zich
de helende bijwerking
van het onbruikbare,
van datgene dat geen
werkzame bestanddelen bevat.

Wind

Legendarische winden
waaien doorgaans
niets vermoedend
‘n fonetische ruis
van betekenissen
door ‘t taalgebladerte
fabelachtige toververhalen,
parabels over doel & bedoeling,
noodzaak & nut,
vol van verwonderstellingen
over lot, wijsdom & stom geluk
als de wind eenmaal weerloos is
gaan liggen blijkt deze hemel
weer vrij van betekenismist
en zucht in verlichting
alleen in kale bomen
klinkt de zin immer windstil