Stel:

de eerste en enige leugen zou het concept van bezit zijn

deze leugen doorzien zou dan de eerste en enige waarheid zijn

niet een waarheid die iets poneert, maar slechts één die onthult

logisch gevolg is de ontmaskering van het eigenaarschap

achter het masker zou een leeg vergezicht schuilgaan

het hele mentale bouwwerk ‘van mij’ zou een ruïne blijken

de juridische orde zou dan zo waardevol zijn als oud papier

we kunnen allemaal weten dat bezit een aangename leugen is

en we weten ook, ergens wel, hoe het met indianen is afgelopen,

met aboriginals, met alle vrije volken met een natuurcultuur

dat ze meedogenloos zijn vermalen in de juridische papiermolen

de witte boord is het onschuldige kenmerk van de machtige leugen

het handlangerschap van de onmacht om de leugen te erkennen

het is een openbaar geheim, goed verborgen in het evidente