Met de doodverklaring van het goddelijke -het grootste idee ooit- verdween ook het symbool van een hoogste waarde, pro-deo… het doen om niet… hetgeen onbetaalbaar is.
Oscar Wilde kenmerkte dit verdwijnen als;
“Overal de prijs van kennen en nergens de waarde van inzien”,
Zo blijft er een kil cynisme over dat de magische belevingswereld wenst te onttoveren. Het verschil tussen een trucje en een wonder boven wonder…het verschil tussen hebben
en zijn. De papieren juridische wereld spiegelt dit cynisme, de wereld vergaat niet in hun ogen, het loopt alleen maar in de papieren.
Ook de kunstwereld is een spiegel van cynische tijdgeest.
Kunst is een industrie geworden, ze draait productie voor kunstspeculanten. De kunstenaar die gratis weggeeft wordt beroofd van zijn werk om dat op de markt te verpatsen.
We noemen hun schuilnamen hier niet, ze blijven graag anoniem.
Dat God ‘als grootste idee ooit’ is overstegen door het ‘Niets’ zou het ‘doen om niet’ juist tot leidend principe kunnen maken voor bezielde wezens. Hier zit ‘n onderliggend probleem: de ziel zelf is doodverklaard. Het kind in het badwater wordt op grote schaal geloosd.