Na het debâcle met het vertragingshorloge, alles ging veel te lang duren…had Felix Rausling de smaaktelescoop uitgevonden. Een zeer verfijnd instrument waarmee je objecten van grote afstand kon proeven.
Rausling was op het idee gekomen dat je door te proeven meer te weten kwam van een essentie dan door te kijken. Met 1 hapje mango wist je instant de essentie van de mango, essence…Met kijken kwam je geen stap verder. Natuurlijk wist je dan nog steeds niet wat je proefde, maar je wist wel iets wat duizend woorden niet konden duidelijk maken. Moeiteloos kon je daarna elke mango blindelings identificeren met ‘de tong der kennis’.
In zijn eerste proefsessie richtte Felix Rausling zijn Tongtelescoop op de maan. Dat hemelse lichaam had hem vanaf zijn vroegste jeugd betoverd…een van de mooiste vruchten der schepping. Hij legde zijn tong tegen de lepelvormige receptor richtte precies in het midden van de volle maan. Rausling meende dat dan de maansmaak op haar volst zou zijn. Het duurde een kwartier voor de smaak begon door te dringen in zijn vooraf goed gewassen papillen.
Rausling wist niet wat hij proefde… de maan smaakte heel vreemd en toch ook ergens in de verste verte van zijn smaakbelevingswereld heel vertrouwd. Wat een vrucht was dat. Felix moest de sessie zelfs afbreken omdat z’n papillen overprikkeld raakten door de oeroude smaak van de maan. Zoals het oog door de kleine pupil overvoerd kan raken zo wordt de tong door die nog veel kleinere papillen al snel verdoofd door die enorme wereld die binnensijpelt. Zelfs als je focust op 1 object. Rausling kwam na zijn eerste proefopstelling tot de voorlopige slotsom dat de wereld een beetje te alomvattend was en de zintuigen te beperkt en te eenzijdig. Hoe konden zintuigen ooit de wereld vatten, laat staan omvatten?
Hij besloot te gaan bouwen aan een receptor waar de mens in zou oplossen…een soort van bad, een warm bad waarin alle zintuigen samensmolten, synesthesie. Helaas is het nooit zover gekomen. Rausling loste zelf op in de wereld. De uitvinder was kennelijk uitgevonden. Volgens zijn eigen trage tijdmeting is hij nooit ouder geworden dan acht jaar.

(Schilderij: Rob Birza)