Nee, ik ben niet boos. Wellicht heb ik als wolf mijn uiterlijk niet mee.
Hooguit ben ik wat droef, want hoe vaak ik ook uitleg dat men
mij niet begrijpt, het leidt niet tot meer begrip.
Het punt is dat ik rustig in stilte mijn maal wil genieten.
Dat is toch niet teveel gevraagd. Als hele kuddes hier het recht hebben
om rustig in vrede malse weides te begrazen, waarom zou ik als eenling
dat recht dan niet hebben?
Ik stel verder geen eisen aan het bestaan. Ik vraag geen dierenverblijf in
een dierentuin met gratis dagelijks slachtafval. Ik vraag geen dierenbescherming…
geen voortplantingsprogramma. Ik vraag alleen om in stilte te mogen eten
bij het licht van de maan.
Begrijp mij goed, ik eet geen vlees voor mijn plezier…maar slechts om te
overleven.
Mijn gebit gebiedt mij dat, het is niet gemaakt om graan of gras te malen,
ik kan niet herkauwen. Als ik 1 schaap het zwijgen opleg begint de hele kudde
te jammeren en geloof mij, dat snijdt mij door de ziel. Ik krijg geen hap meer
door mijn hese keel. Wat kan ik dan anders doen dan dat geweeklaag kelen.
Uit medeleven maak ik een einde aan hun verdriet.
Met als dank slechts kille verwijten. Pas wanneer de kudde zwijgt kan ik eten,
al heeft het natuurlijk een wrange bijsmaak.
Dagen later heb ik nog wol tussen mijn kiezen.