De man met zijn leest op schoot
nam een hap kopspijkertjes
hield ze op zijn tong
duwde ze
tussen zijn lippen door
om ze een voor een
in de afgetrapte schoen
van moeder te timmeren
een nieuwe hak en zool
had hij nog 1 spijkertje nodig
dan pookte hij zijn wijsvinger
in het jampotje met spijkertjes
tot er een spijkertje in de eeltvinger
met blauwgeslagen nagel bleef steken.
‘Zo, die is voor de duizendpoot’
‘Wie is de duizendpoot?’ , vroeg je dan telkens weer.
‘Zoon…de duizendpoot slaat alle spijkers dood’