in de zin van zeer of heel diep zinnig…
en dat is het natuurlijk ook wanneer
het is afgemeten aan de oppervlakte
van de slagroompunt
met de legendarische kers als top.
Men moet nu eenmaal ergens beginnen
om diepten te meten…
Begin dus altijd met de kers op de taart te eten.
Wee degenen die zich verlagen
om levenstaarten van onder te naderen,
zij ondergraven de kers op de taart als ijkpunt.
Na deze kersverse piekervaring graaft men
zich aldus door toefjes room,
dwars door mierzoet fondant,
door het zijn van amandelmarsepein,
door zompigzachte moerascake,
door hompjes vrucht in rum geweekt,
door ongekende substanties.
Is het zintuig Tong ooit zo diep gezonken?
Sla dan, na deze omgekeerde bergbeklimming
eenmaal op de bodem van het bordje aangeland,
je basiskamp op, dieper kun je niet…het dal is bereikt
je papillen liggen uitgeput tussen het kruim
en de roomremsporen bij te komen.
Zo vormt de eerste hap het hoogste dieptepunt.
Van piek tot stoelgang is elk huidoppervlak
van wat dan ook het begin van mystiek,
de beleving van het onmetelijke.