Al decennia is bekend dat placebo’s het zelfhelend vermogen van het lichaam in gang kunnen zetten. Met grote tegenzin begint de wetenschap het middel te erkennen, wat veel zegt over de spastische houding van wetenschappers ten opzichte van geestelijke invloed op de materie, ofwel dat het subject het object bepaalt.
Het werkt, ook bij het zogenaamde ‘open placebo’ als de patiënt weet dan dat het om een placebo gaat. Op dit moment is het placebo via internet te bestellen, op de markt gebracht door activist die iets tegenover het monopolie van de medicijnindustrie wil stellen.
Heel ironisch klaagt de medicijn-authoriteit dat het handelen en op de markt brengen van placebopillen volkomen legaal is, omdat er ‘Niets’ in zit.
Dit is typerend arrogant, want waarom zijn allopathische medicaties eigenlijk wel legaal? Hoe zit dat?
1) ook bij allopathische medicijnen is er het placebo-effect, dit percentage is echter altijd ten onrechte toegeschreven aan de ‘werkzame’ stof.
2) ze zitten vol met gif dat bijwerkingen veroorzaakt.
3) sommige medicijnen zijn zwaar verslavend en helend zijn ze niet, ze onderdrukken meestal symptomen.
4) hoe diverse medicijnen op elkaar inspelen daarin heeft men totaal geen inzicht.
5) er zit een perverse prikkel in een zorgmarkt die er belang bij heeft dat mensen zoveel en zo lang mogelijk medicijnen blijven slikken.
Deze minpunten worden gewoon gelegaliseerd door de medicijnautoriteit, lees de industrie. De bijwerkingen staan in de bijsluiter, wat niets anders is dan een juridische indekking.
Door de enorme vraag zijn de placebopillen even niet leverbaar. Het placebo heeft al deze minpunten niet. Scheppen van vertrouwen en verwachting speelt een cruciale rol in beide gevallen, precies twee dingen waar de medische stand niet goed in is. Het boek ‘Het Mysterie van de Hersenstam‘ van Tjeu van den Berk zou verplichte kost moeten zijn.