Wat is de zin van het bestaan? vroeg ik aan Poeh die net een honingpotje opende.
Wat voor zin zeg je me nou? vroeg hij met zijn mondvol.
Nou, de zin van het bestaan! legde ik uit.
Wat je zegt is toch al een zin, mompelde Poeh verwonderd.
Nee, ik bedoel juist het bestaan en daar dan de zin van…
Ah, juist…je bedoelt dat die zin bestaat, mooi gezegd hoor!
Wat je zegt Poeh, ik vind het ook wel een mooie zin, piepte Knorretje.
Iejoor die in een hoekje wat flarden van het gesprek had opgevangen zei opeens:
Wat praat iedereen toch over de Zijn van het bestaan…dat is toch zeker hetzelfde.
Stel je voor, verzuchtte hij, de Zijn van niet-bestaan!…daar moet je toch niet aan denken.
Knorretje kreeg helemaal de rillingen en kroop dicht tegen Poeh aan.

(Vrij naar Poeh, illustratie EH Shepard)