Wat ben je vandaag nu weer?
Je lijkt wel een vork…
een vork die hoe dan ook
niet in de steel zit.
Al prakt de viertandige wel
alle gaargekookte gedachten
in de hersenpan tot kruim.
Het brein denkt zich steevast
toch zo mooi in de puree…
Een moment later blijkt
er niets gebeurd en
niemand die ermee zit.
Hoe ‘n vork die geheel
niet in de steel zit
zo kan prakkiseren?
Gaat men er gemakshalve
en onterecht vanuit dat vorken
gewoontegetrouw in stelen zitten?
Er gaapt hier echter
een wonderlijke leegte
tussen steel en vork.
De enige lijm schijnt
hier het geestige
puree-achtige brein