Recensie: ‘The Final Fix’

Wat te dichtbij is valt altijd buiten het gezichtsveld. Het is te evident om te worden waargenomen. Dit is tevens een adequate beschrijving van elk openbaar geheim…

“Stel nu eens dat de hele problematiek van de mens en zijn vernietigende invloed
op zijn natuurlijke leefomgeving maar op één wijze kan worden opgelost. En stel:
dat deze ene oplossing betekent dat de mens zichzelf oplost in de natuur die hij is.
Het zou erop neerkomen dat de mens niets meer doet en zich afstemt op de eigen wezenlijke natuur, waardoor hij opgaat in zijn eigen natuurlijke omgeving….”

Dit is de introductie van het boek: ‘The Final Fix…solving as a solution’ door
Jay D.Messinger socio&antropoloog, Universitypress. In de wat wonderlijke Nederlandse vertaling: ‘Niets Doen is een Optie!’, komt dit najaar uit.

Messinger is de initiator van het Passive Activism en staat voor een visie dat alles wat de mens denkt te verbeteren juist de kern is van het probleem. De aanname dat er iets verbeterd moet worden haalt Messinger genadeloos onderuit.
Hij voert de hele verkrampte neiging terug op doodsangst van de mens, het willen vermijden en elimineren van risico’s (zie de verzekeringscultus) ,het zich willen bewapenen (zie de oorlogsindustrie), het zich willen verdoven (zie de medicijn, drugs en psychofarma- industrie). Messinger legt het evidente verband tussen angst en verdienmodel in het hoofdstuk: Onze Angst-economie, die mensen verleidt tot het vermijden van de meest basale ‘ongewenste’ emoties. De natuur moet dwangmatig worden beheerst, ingeperkt en beheerd, maar dus ook de menselijk ‘natuur’.
Het boek is rijk geïllustreerd met voorbeelden die aantonen dat de natuur het beste gebaat is door zorgvuldige verwaarlozing…’careful neglectence as a solution’
De natuurlijk balans zal zich vanzelf herstellen als de mens niet meer ingrijpt in elk natuurlijk verloop.
Vooral ‘Natuurbeheer’ en management in het algemeen moeten het ontgelden.
Passive Activism moedigt mensen aan zich terug te trekken. De denkbeeldige grip op de natuur los te laten. Zichzelf te beperken als beheerser en beheerder van….
Natuur vraagt niets van de mens, dan zorgvuldige verwaarlozing.
Volgens Messinger’s visie hoort natuur vrijelijk voort te woekeren…
Lees dit urgente boek, het Engels bevat wel veel sociologisch jargon, wacht anders op de Nederlandse uitgave. Of begin gewoon alvast met niets te doen.

Uiteraard is er de platte cynische kritiek die domweg stelt dat de oorspronkelijke natuur er domweg niet meer is, en wat er nog aan groenstroken van over is dient te worden aangestuurd, dwz. platgemaaid. Na lezing dit boek mag duidelijk zijn dat deze mensen ziende blind zijn en door doodsangst worden geregeerd.
Niets doen is een optie. En wellicht de meest realistische en effectieve.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *