Het tijdperk van de binaire logica loopt ten einde,
al lijkt het meer op strompelend  voorover vallen,

een permanente val van de ene verbazing in de andere…

Het was ooit: het een of het ander…
Het ene been of het andere been,
nooit geen van beiden of allebei wel…
of een half been van beide of…etcetera.
Gaandeweg raken we verzeild in de zee van mogelijkheden,
waarin alles naast elkaar bestaat, langs elkaar heen leeft,
door elkaar heen zwemt.

Het tijdloze tijdperk van RIOG heeft ongemerkt haar intrede gedaan.
Het tijdperk van: Reken-Ik-Ook-Goed.
Waarom tijdloos?
Omdat niets zo relatief is als tijd.
Dus komt iemand te vroeg of te laat, of niet….nooit, of op tijd?
Zoek daar dan niets achter en denk: RIOG!
Dit principe zal zich in elk domein van het bestaan manifesteren, let maar eens op.
Zeg maar eens dat iets niet kan en de volgende dag zal iets of iemand dat logenstraffen met zichzelf als levend bewijs. Besluit maar dat iets onmogelijk is en het blijkt toch te kunnen. RIOG is feitelijk niets anders dan de schoorvoetende erkenning van de oneindige rijkdom van het bestaan. Wat eerst eenduidig leek blijkt nu voor vele interpretaties vatbaar. Definities liggen niet meer vast. Betekenissen zijn fluïde geworden.

Zou het door de druk komen dat alles vloeibaar wordt?
We kunnen niets meer uitsluiten.

Elk willekeurig horloge dat al jaren stil staat geeft twee keer per dag de juiste
lokale tijd en ook nog vele juiste tijden op andere aardse lokaties.
Dan weet je wel hoe laat het is: de hoogste tijd voor RIOG.