Wasroman


Het vergde enorme moed
om de gedoodverfde roman
‘Moed’ niet te schrijven…

Om geen vuile was buiten
te hangen over de lotgevallen
van Oot, Dee, Mis, Lank en Over Moed.
(niet te vergeten het zwarte vergeten
schaap van de familie: Wankel…

Het lezerspubliek had er ongetwijfeld
heimelijk van kunnen smullen.
Was het een sterke ruggegraat
of gewoon luiheid geweest die
het verdienmodel van het vuil
wist te weerstaan?

De wasroman kwam er dus niet.
Niet omdat de was niet gezien mocht worden,
maar wie was daarmee geholpen en werd
de was daar echt schoner van?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *