Men werd geconfronteerd
met een verdachte vlek

men legde een bekentenis af
alsof men er betekenis in zag
naam en vorm aan gaf
om er van af te zijn
men speelde het spel mee

Het oordeel leek rond
tot de verdachte ‘n volgend moment
weer iets anders bekende,
iets anders meende te zien…

men ging nu twijfelen
aan de verdachte
die er kennelijk plezier in kreeg
om al die verschillende
betekenissen te bekennen
Mea Culpa Mea Maxima Culpa
de verdachte kwam
niet meer bij en zei:

‘Is het geen blinde vlek om overal
betekenis in te zien, elke vlek is uniek
eenmalig zichzelf, het lijken net mensen…’