De rotonde is voor mij een onbedoeld monument voor de vrijheid.
Het leven lijkt een snelweg met een maximum leefduur van 100 jaar. Vroeger leefde men in de overtuiging dat de mens een rechtlijning levenspad diende te volbrengen.
Wie een of meerdere afslagen nam was onbetrouwbaar of had geen ruggegraat. Eenmaal een bepaalde weg ingeslagen moest je volharden tot het einddoel. Gelukkig weten we nu beter.
Er is geen ander doel dan het onderweg zijn, in het voorbijgaande laat zich het eeuwige ervaren. We kunnen ieder moment een andere richting inslaan, een zijpad bewandelen, desnoods een doodlopende straat in om even te bezinnen over de
volgende afslag.
De rotonde geeft ons de kans om een meanderende levensweg te nemen, dat vergt wel een flexibele ruggegraat. Wat mij betreft, hoe meer kronkelweggetjes hoe rijker en boeiender.
Je beleeft meer omdat je in de bochten moet afremmen, optimaal beleven heeft een maximum snelheid.
De rechte snelweg doet mijn in slaap vallen achter het stuur en wakker worden tegen een boom.
Vaak kan ik het niet nalaten op een rotonde drie zinloze rondjes te rijden om de vrijheid te vieren.
Geluk is circulair, het huis uit, een avontuur beleven en weer thuiskomen. De mooiste weg is de omweg.