De Kapitein probeerde een verse bemanning te recruteren onder de nabestaanden van de scheepsramp.
Om nieuwe scheepsramp te vermijden had de Kapitein zich deze keer wijselijk op de ruimtevaart gericht. De bevoorrechte recruten zouden het ruimteschip bemannen waarmee ze de meest gave planeten konden exploreren en koloniseren voor het toekomstige nageslacht. Het menselijk voortbestaan moest zeker worden gesteld.
De aarde was immers uitgewoond, nagenoeg uitgeput en nodig aan vervanging toe.
Gek genoeg meldde zich niemand voor de buitenaardse onderneming.
Kapitein begreep er niets van, dat ze zo’n kans lieten liggen. Was er dan niets over van die VOC-mentaliteit?
Waarom waren de nabestaanden toch zo sentimenteel en nostalgisch als het om de planeet Aarde ging?
Kapitein zag zich genoodzaakt om alleen te gaan, daar waar niemand ooit gegaan was. Hij zou terugkeren met de meest fantastische ontdekkingen om de nabestaanden te overtuigen. Na de lancering werd tot nu toe niets meer van hem vernomen.