Je werd tot verharde weg opgeleid,
eerst met klinkers of kinderhoofdjes
en uiteindelijk geasfalteerd
om het menselijk verkeer goed te laten walmen

Maar in wezen bleef je onveranderbaar,
een rul zandpad, lukraak
naïef als een hazepaadje
tussen grassige halmen

Je enige ambitie, te worden overwoekerd
door bladgroene broeders en zusters,
de plantaardigen, zij spraken taal van adem
waar zachte hazen in sliepen

En dat menselijk verkeer, ach het zou wat…
als je eenmaal wist hoe de hazen liepen

De wind vertelt al wat leven geeft,
zij wijst wegen door ruime mazen