Ooit gelezen dat ‘oom Gerard’
Reve dus,
met vrienden in de trein naar
Frankrijk
samen hetzelfde boek lazen,
‘n euforische estafette.
De eerste bladzijde werd na lezing
netjes uitgescheurd
en doorgegeven aan de volgende
verwachtingvolle lezer
die het weer doorgaf aan de lezer
naast hem gezeten…
De laatste lezer liet de uitgelezen
bladzijde door het schuifraampje
wegvliegen.
Zo samenlezend de hele reis door
tot er na aankomst een letterlijk
spoor langs de rails lag,
ter inzage
voor elke benieuwde lezer
die mogelijk wilde nareizen
in het meeslepende verhaal.

Zo ongeveer schrijf ik graag
deze bladzijden
die ik uit het raam van deze ‘trein
van zijn’ laat vliegen.
Ze vormen een spoorloos spoor
want deze ‘trein van zijn’
volgt geen enkele rails.