Lichtontwerper Ingo Maulwurf maakte in zijn vorige leven talloze belichtingen en lichtontwerpen tot hij de lukrake en hermetische wereld van de schaduwwerking ontdekte. Lukraak omdat schaduw een onbedoelde bijwerking is en hermetisch omdat het pure natuurkunde betreft, de dwingende wetmatigheden van het licht. Ingo begon ermee om zijn eigen schaduw te fotograferen. Hij verwonderde zich erover hoe eindeloos veelvormig die zich kon tonen, één stapje opzij of één wolkje voor de zon was al bepalend voor de hele verschijningsvorm. De vluchtigheid van schaduw ontroert hem, het spel dat ze speelt met ons op de muren van onze bovenkamer.
Uit de catalogus van die Schattenschrift-ausstellung Pinakothek München:
” Jeder zufällige Schattenform ist ein Kunstwerk ohne Künstler, ein willküriges göttliches Handschrift…es sagt: Kuck mal Mama ohne handen! Niemand macht etwas, das Schattenschrift wird irgendwo entdeckt im offenbares Domain, wie gefundenes Fressen.”

Maulwurf ziet zijn overstap naar beeldende kunst als een dankbare oogsttijd, na al het licht wat hij voorheen in de wereld gezaaid heeft. “Schatten sind die Blumen des Lichts.” Het lukt hem niet het werk te signeren, al zou dat de marktprijs enorm verhogen.

Schattenseele

De ziel is als schaduw, ze licht op onder je voeten
Niet krijgen wat je dacht te wensen is het geschenk
Je dacht een ziel te krijgen maar toen kwam het licht.

Ingo Maulwurf, vertaling F. Wildesheim.