Het eerste scherm ooit was
en is een lege blauwe hemel

Er verscheen vrijwel niets op
behalve een schitterende zon

en als het scherm zwart ging,
op de spaarstand…een maan

verder verscheen er soms een
wolkje waar je alles in kon zien

je kon het lang volgen tot het
weer verdween in het lege scherm

kijk, pixels had je toen nog niet
al sneeuwde het scherm vol vlokken

in die vlokkenjacht loste de wereld
op in wit, geen onderscheiding meer

maar de zon smolt de dingen weer
terug en het scherm ontdooide in blauw

als je lag op de aarde zag je al…
full screen, je droomde wolkvormig

je zag al wat on en mogelijk zou zijn
het scherm vulde zich met droomsels

vogels doorkruisten het beeld als cursors,
gaven richting aan het zien dat volgde

als engelen met een boodschap?
of was het je beeldschermgeest?

nu leken ‘echte’ wolkjes in jouw hoofd
te drijven, met ogen dicht zag je het best

het hemelscherm leek nu binnenwerelds
alles paste integraal in die geesteshemel

werelden reflecteerden in je denkscherm
dat was als een plas waar de maan in dreef

het leek net echt te lijken, maar wat lijkt
kan het natuurlijk nooit werkelijk zijn

die maan in de plas is slechts een lijk
in vergelijk met die echte schijn

het blauwe scherm vervuilde met rook-
gordijnen van stank, vleugeltuigvuil

nu lijkt elk mens zich af te schermen,
zich te beschermen tegen blauw zijn

‘t meest kostbare blijkt schermleegte
onbezette weesruimte en schone lucht