Ik heb nooit geleerd hoe je moet slapen. Niet dat ik de afgelopen halve eeuw niet plichtsgetrouw elke avond braaf naar bed ben gegaan, maar wat ik daar moest doen en hoe is mij tot nog toe een raadsel gebleven. Ik ging er heen uit plichtsbesef. Iedereen moet nu eenmaal zijn steentje bijdragen, dus ik ook.
De slaaplasten moeten wel eerlijk worden verdeeld. Het is natuurlijk een naïeve aanname dat iedereen echt dagelijks zijn slaapafdracht voldoet, maar zonder onbewezen aannames leven is als zwemles in de Sahara.
Ik slaap dus zonder vooropleiding, zonder voorkennis, zonder diploma.
De slag krijg ik dan ook maar niet te pakken. Ik slaap maar raak in het wildeweg en zie wel waar ik uitkom. Vaak verveelt de nacht mij…dan schrijf ik op wat ik had willen dromen.
Men zegt dat je ervan uitrust, maar mij vermoeit het om meer dan drie keer hetzelfde te doen. Sommigen zien slaap als een gratis bioscoop waar ze fragmenten van voorvertoningen zien van films die nog moeten uitkomen.
Het is wel dure tijd die je in die bioscoop verslaapt, leeftijd…

‘Slaap is een dief in de nacht die vrijwel iedereen van zijn leeftijd berooft, blijf waakzaam terwijl je doet alsof je slaapt’ F. Wildesheim