Slijm


De slak is een fabelachtig dier.
Meer nog dan de schildpad leeft de slak zijn filosofische aard.
Niet dat de slak filosofeert, hij/zij leeft filosofie.

De slak is constant op doorreis en leeft het beste van twee werelden.
Thuis zijn en reizen zijn één.
Het slakkenthuis is non-lokaal.

Als hermafrodiet is een slak nooit op zoek naar een missende wederhelft.
De slak belichaamt beide seksen, als interseksueel.
Volkomen autonoom heeft hij/zij genoeg aan beide zelven.

Beleving vraagt tijd, genieten gaat langzaam.
Vertraging werkt als een microscoop voor de beleving.
Snelheid ziet essentiële details snel over het hoofd.
Het goddelijke zit hem in de details.
Evenals het duivelse, dus het is opletten geblazen.
Het slakkenbewustzijn ziet de dood als een ultieme vertraging, de beleving neemt omgekeerd evenredig toe.

Inzoomen op de vierkante centimeter opent ongekende werelden.
Daarmee dijt de slakkentijd uit.
De slakkengang rekt 10 seconden mensentijd moeiteloos op tot een minuut, een minuut tot een uur, enz.
Het is een misverstand dat leeftijd in jaren is uit te drukken, omdat de beleeftijd van dier tot dier verschilt.
Het zit ‘m in de snelheid en de intensiteit van de beleving.
Een snel geleefd mensenleven van honderd jaar kan jonger zijn dan een 33-jarige die traag geleefd heeft.

Het slijmen van de slak is een effectief sociaal smeermiddel.
Bedoeld o de ander niet te beschadigen en vooral om zichzelf niet te schaden.
Zo glijdt de slak moeiteloos over een scheermes, zonder letsel op te lopen.

De mensheid kan nog veel leren van de slak.
Traag beleven, thuisreizen, androgynie, leeftijdrekken.
En natuurlijk de sociale omgang, meer slijm graag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *