Somming

Het somt zich op…de Karekiet in het riet, een verfrommelde familiefoto, het veldmuisje in het Trilgras, ezelsoor in het boek, de ver ingezaagde stoelpoot, pap die klontert, de broek die niet meer past, het drooggevallen slootje, een aan flarden gewaaide vlag, een nooit verstuurde liefdesbrief…

…opsomming ontroert… liefst analfabetisch viert ze het feest der herkenning…het feest van erkenning, dat het er is geweest…

…de afgesleten lepel, het verkleurde klokhuis, de auto die zelden start, een gerafeld hazenoor, ‘n verdord poëziealbumblaadje, de kassabon met statiegeldtegoed. Het mooie sleuteltje dat nergens op past, de flakkerende schaduw van je kat bij kaarslicht…

…opsomming viert de veelvormigheden van verschijnselen die ons als badwater omringen. We zwemmen erin en wellicht verdrinken als we niet opsommen ….daarom…

…het kruintje in de vacht, buurmans gouden tand, een wolk avondmuggen, de grijsgedraaide grammofoonplaat, het knapperend haardvuur, de uitgevallen bezemharen, de weifelende erwt op de stoeprand, het onbevlekte laken in de wind, de uitgedroogde viltstift…

…de opsomming streeft naar volledigheid, want elke opsomming weet:
Er is meer dan de som der delen…

Zandkorrels in de sok, het hervonden pennendopje, de te botte puntenslijper, de dooie mus, een afgeprijsde slavink, een lekke paraplu, de weggezakte stoeptegel, hondenhaar in een vogelnest, de opgeheven brievenbus, de nooit ontdekte diersoort…

…tegen beter weten in begint het gewoon op te sommen, met een blinde moed van Sysiphus volhouden in een eindeloos pogen…om…om wat?

Te klein gekochte schoenen, het stoplicht dat op rood blijft, het eelt op de wijsvinger, het vergeelde gras in de vorm van een tuinslang, het muggenlijkje op het bloemetjesbehang, de flacon stinkende parfum, door de geit opgegeten bloesem, die ene steen op de weg, de lijst zonder schilderij…

opsommen…een vergeefse poging en daarom zo bewonderenswaardig, zo glorieus heldhaftig zinloos, nooit zal het compleet zijn…Ik bedoel zo compleet als… ja als wat? Wat is compleet? Als ruimte die van nature alles omvat? Een omhelzing van wat dan ook…een oneindig lange liefdesbrief…dit uitdijende heelal…het eenzame sproetje op de linkerwang…de traan in het vissenoog…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *