Onze tuinspecht hakte geluidloos een gat in de wilg.
Wilg is zacht als een waaiboom.
We zien hem bezig als een bezetene.
Maakt hij een nest, zo laag bij de grond?
We verheugen ons al, maar het blijft bij dit gat…
Onze tuinbuur vertelt dat onze specht de rups van de doodshoofdvlinder
heeft opgezocht en gepeuzeld. Het schijnt een enorme vette rups te zijn.
De specht peilt waar de holte zit door op diverse plekken te roffelen.
De rups droomt nietsvermoedend van een vrij vlinderleven.
Er wordt geklopt op haar droomdeur.
Het is de dood die trek heeft, lekkere trek.
Als de dood zoveel moeite doet dan moet het wel verrukkelijk zijn.
De dood moet ook leven.