Speelruimte

Mijn oude jeugdvriend is psychiater en naar eigen diagnose depressief. We zien elkaar niet vaak, dankzij de drukdruk-cultus

“Hoe gaat het nu, je kijkt nog tobberig”
“Klopt, ik ben nog steeds niet de oude”
“Je weet, ik kom van de kouwe grond, maar mag ik eens wat voorleggen, dan vertel ik je straks hoe ik hierbij kom?”

“Natuurlijk, je weet dat je altijd alles mag zeggen, graag zelfs!”
“Zou het kunnen zijn dat je ooit op een onbewaakt ogenblik besloten hebt dat je een ernstig, serieus persoon moet zijn?”

“Hoe bedoel je dat?”
“Ik bedoel, een verantwoordelijk, moreel verantwoord mens, dienstbaar…..kun je lachen om jezelf?”

“Nou nee, maar ga verder?”
“Wel, als je in wezen eigenlijk lichtvoetig bent om niet te zeggen frivool, dan botst dat met wat je denkt te moeten zijn”

“Hou je me nu voor de gek?”
“Wellicht, ik ken je van vroeger, je houdt van gek doen, je gekte uitleven!”

“Ja, maar dat was toen, we waren jonge honden”
“Alle toen is nu, al het straks trouwens ook,
je hebt eigenlijk een geest van laat maar waaien, van onbekommerd spelen, waarom geef je daar niet meer aan toe?”

“Je bent hartstikke gek!”
“Zou heel goed kunnen, wat niet wegneemt dat je wezenlijke speelse aard serieus genomen wil worden”

“Ik neem ernst dus te serieus ten koste van mijn lichtzinnige aard?”
“Ach, ik weet het niet…..ik zeg maar wat er in mij op komt, spelen neem ik ernstig en soms speel ik dat ik serieus ben, al die dingen bestaan moeiteloos naast elkaar”

“Ik geloof dat ik gek word, je speelt met begrippen, ik begrijp er niets van!”
“Precies, dat bedoel ik, ga zelf spelen met begrippen anders wordt je er zelf een speelbal van”

“…………., maar het leven is toch geen spelletje?”
“Ook definiëren maakt deel uit van het spel, een serieus spel, lachwekkend ernstig, verbijsterend licht en luchtig”
“Ha, ja als je het zo bekijkt, we zijn vrij om de spelregels te definiëren, niet aan gedacht, hoe kom je hierop?”

“Wel, je weet dat ik met honden werk en de laatste jaren met oude hulphonden?” “Nee, wist ik niet, vertel”
“Hulphonden hebben een houdbaarheidsdatum, daarna zijn ze depressief of niet meer te houden, ze zijn door overmatige dienstbaarheid van hun ware aard vervreemd geraakt”

“Een hulphond heeft hulp nodig? ”
“Zeker, ik help ze weer hond te worden, door ze te laten spelen, door ze te dollen, daar zijn ze van nature dol op!”

“Working like a dog, eight days a week”
“Een perfect recept voor depressie!”
“…mmmwaf!……”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *