‘Heb je wel hard gewerkt?’ ,vroeg de engel bij de hemelpoort.

‘Als spelen werk is…dan heb ik zeker hard gespeeld’, zei het kind in de mens.

‘Wat kom je hier eigenlijk doen… ben je uitgespeeld of zo?’

‘Natuurlijk niet… dit maakt toch deel uit van het spel’

‘Klopt, maar we moeten het hard spelen, je moet wel aantonen
dat je door de poort past’

‘Dat kan toch alleen als ik er nu doorheen ga?’

‘Dat klopt weer, maar pas op… als je doorheen gaat dan wil je meteen weer terug…’ waarschuwde de engel lachend.

‘Waarom dat dan, dit is toch de hemelpoort?’

‘Jazeker’ ,beaamde de engel, ‘maar dit is de uitgang’

‘Dus we waren al in de hemel, al die tijd?’

‘Dat is de grap van dit spel…en die tijd is ook maar tijdelijk bedacht…’

‘Wat is er dan niet tijdelijk?’

‘Deze speelruimte…zolang je speelt’

‘Wat is er eigenlijk achter de uitgang?’

‘Dodelijk saai, dan sta je buiten spel’