Het Nieuwsch
leek wel verworden tot
reklamefolder
voor goedkoop snoepgoed
in de aanbieding, zoals:

de dystopische lolly,
de enige lolly die
steeds groter werd
naarmate men er vaker
aan likte

meest gewild was het
zal-mijn-tijd-wel-durenzuurtje,
een soort van
stokloze lolly

dan was er ook nog
dat andere zoethoudertje
van de hoop,

dat lege houten stokje
waar niks aan kleefde
en smaakte naar
vage herinneringen
aan gouden bergen

Je wist oprecht niet
wat erger was voor je gebit,
je tandarts adviseerde
vaker je mond & hersens
te spoelen