Zo spuugmooi ruisen de juichwilgen
hersenspoelend schone bladerdans

‘n geestestong proeft essence
puntjeszuigend aan al ‘t bewonderde

verorberend allesverterend wezen
vol vermogen om niets voor te stellen

pril zijn van ver voor verbeelding, ver
vooraf aan deze verworven verwoordingen

niets dan wilgengejuich waarvan elke adem
gebruikleend is van seizoenloze wind