Zondagochtend in alle vroegte verzamelden de gebouwen zich traditiegetrouw op het plein. De stenen stad zou vergaderen over ‘de Veelzijdigheid van Stedelijk Vlees’.
Het monument in het midden van het plein zou de vergadering voorzitten. Straten en steegjes lagen leeg tussen de huizenblokken als drooggevallen rivieren en beekjes. Alle ramen van de gebouwen hadden zich naar het monument gekeerd als bladeren naar het zonlicht. De vergadering kon nu plechtig worden geopend ware het niet dat de bezonken rust van steen werd overspoeld door een stroomvloed van oververhitte mensenlichamen die de verkeersaderen onder druk zetten. De openbare vergaderruimte was wreed verstoord. De voorzitter verdaagde de bijeenkomst tot nader orde. Plaveisel en asfalt verdronk onder de vloed van mensen. Gebouwen hielden hun deuren echter hermetisch gesloten, zware gordijnen schoven zich voor hun ramen. De stad kon geen mensen meer zien. De stad leek voorbestemd om vegetarisch te worden. Alleen mensenlichamen van tofu of pure soya zouden de stad nog kunnen betreden. Er zou mogelijk een geheel nieuwe mensverwerkende bedrijfstak ontstaan. Het zou gedaan zijn met die veelzijdigheid, stedelijk gezien dan.