Ongevraagde verklaringen van het straatmeubilair:

Het komt gewoon door schermverslaving & aandachtstekort,
keuvelt de scheefgereden lantaarnpaal met een air…

Nou, het is eerder te wijten aan achterstallig onderhoud,
verzucht de met onkruid overwoekerde vluchtheuvel

Welnee, ageert het tot gruis vernielde bushokje,
het komt omdat teveel luxe consumenten hospitaliseert

Onzin, oreert het bijna weggesleten zebrapad,
het is simpelweg ‘n inslijten van slechte gewoonten

De echte oorzaak zit natuurlijk in het voor eigen rechter
spelen, sombert het vergeefs knipperende stoplicht

Ach, jammert de overvolle prullenbak , het komt omdat
niemand zich meer leegmaakt van het overbodige

Wat zegt de straat er zelf over… de klinkers, de tegels?
De enige echte oorzaak is dat de poëzie op straat ligt

Zonder poëzie hadden we niets om op te leven , niets
om over te lopen van vervoering, vervoermiddel bij uitstek

Want, kijk wat hier ligt…deze stoeprand van keiharde lyriek,
onmondig gelaten, ‘t meest veronachtzaamde van alle straten