‘Wat is taal?’ vraagt de mondholte die uitgespaard is in het hoofd.
‘Taal, dat is een beschrijving van vuur op papier…’ , schrijft de hand hier op virtueel papier.

-het eerste vlamvatten…bruin verkleurend papier, de walm, lichtgrijze rook, de geur,
de warmgele vlammen, het zwartblakeren, in het zwart lees je nog even het negatief van het geschrevene…de holte in het hoofd hoest-

Het enige echte vuur is natuurlijk wanneer het beschreven papier werkelijk in de brand gaat, het vuur waar de schrijvende hand zich echt aan brandt.

Taal kan het echte vuur niet vervangen. In het meest gunstige geval heeft de hand zich echt een keer gebrand, zodat het hoofd het geschrevene met de directe ervaring kan verbinden.
In de meeste gevallen wordt taal nooit verbonden met de directe ervaring waar ze in het gunstigste geval naar verwijst.De meeste taal verwijst naar zichzelf, een vicieuze cirkel van misverstand, onbegrip en vermaak.