Voor wie schrijft een willekeurige schrijver? Hij kent
zijn willekeurige lezers niet, net zo min als zij hem kennen.
De lezer is een anoniem ‘Men’, het kan iedereen zijn.
Het is een ‘Publikum ohne Eigenschaften’ ,omdat ‘Men’
alle eigenschappen heeft. Wat de schrijver met zijn
schrijven bedoelt weet hij zelf vaak niet, daarom schrijft
hij. Om daar achter te komen en om zichzelf te verrassen.
Aan een doelgroep kan hij niet denken, want ‘Men’ kan
alles wel denken. Daar is geen beginnen aan. Richten doet
hij dus niet. Hij is een ongerichte schutter en schiet in
het wildeweg met hagel……………en dan maar kijken wie
er in de baan van het schot wil gaan staan. Dan weer vist
hij met dat enorme sleepnet van taal over de zeebodem
en dan maar zien welke lezers er door de mazen ontsnappen.
Nu bestaat ‘de Schrijver’ natuurlijk ook niet. Er zijn er die
iets willen zeggen…en er zijn er ook die willen leren schrijven
en ermee zouden stoppen als ze het denken te kunnen…
Zij schrijven dus omdat ze het niet kunnen.
Trouwens, waarom zou een mens eigenlijk iets doen wat hij al kan?
Iets gaan leren wat je helemaal niet beheerst is toch veel leuker,
avontuurlijker, verrijkender. Het geeft enige kans op evolutie.