taalschappij

de zin als boeksteun van de samenlezing

den beginne was zinloos & zinledig
zelfs een on-zin gaf geen teken van lezen
plots klonken klinkerklanken, leken tekens
letterlijk tot woorden geboren wezens

wat is de zin van het lezen anders dan
verhaal halen in de taalschappij?

tot bezinning komen in zinsverband?
zinspelend op de zinnen die zinnen strelen?

nu heeft lezen in wezen geen zin meer
nodig als de zin door zijn is genezen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *