………………………..

…… ……… ……

Wat heeft de dichter met al zijn witregels bedoeld? Wat heeft hij vergeefs willen zeggen? Zijn woorden lijken spaarzame smeltplekken in de poëtische ijsvlakte,
of opengehakte wakken voor de lezer om naar adem te happen. In de witregel
vallen lezer en dichter moeiteloos samen in de permafrost van het niet weten.
Ze zijn dan identiek als onbeschreven blad. Witregels zijn het laatste machteloze uitdrukkingsmiddel van de dichter. Dichter bij het onzegbare kan de dichter niet komen. Niet weten wat je zeggen moet en dat dan niet kunnen lezen in een witregel is een poëtische mijlpaal. Helaas kunnen slechts weinigen dat lezen tussen de witregels door. Sommige openbare geheimen zijn aanwezig in het onleesbare.