Ze hadden er nog net ééntje weten te vangen in het wild, een juveniel mannetje van de vrijwel uitgestorven soort, nog ongeciviliseerd. Door pretparken en bedrijventerreinen waren de laatste exemplaren uit hun biotopen verjaagd en naar de voorsteden verdreven, waar ze de voortuintjes hadden kaalgevreten. Het merendeel van de populatie bezweek aan een succesvol insectenbestrijdingsmiddel. Het enige mannetje werd in verzekerde bewaring gesteld in het primatencomplex,compleet met bank, schemerlamp en televisie. De eerste week weigerde hij nog te eten, daarna gaf hij zich over aan het kunstmatige zoölogisch regime, veel sla en geen leesvoer…
Het hoofd Conservatie van de Zoo belde meteen zijn Europese collega’s af, of ze niet nog een geslachtsrijp vrouwtje hadden om deze unieke soort te kunnen conserveren. Tiergarten Berlin had toevallig net een adolescent wijfjesexemplaar in hechtenis genomen. Ze was wildplassend langs de autobahn opgepikt door de Zoopo’s (Zoölogischen Polizei) die beleidsmatig alle ‘naturfremdgänger’ uit het openbaar domein wegplukte en in diergaardes detineerde om de staatscollectie aan te vullen. Een deal was snel rond. Bij een grote worp zouden beide vestigingen publicitair kunnen profiteren van het jonge leven. Een dergelijke marketingstunt scoorde altijd hoge bezoekersaantallen. Het vrouwtje kwam over uit Berlijn, eerst voor een weekendje. Echter, de soortgenoten moesten elkaar niet. Hij begon meteen met de Jugendstil schemerlamp te slaan en in het 3D-beeldscherm te bijten, zij krabte de knopen uit de gecapitoneerde Chesterfieldbank. Dit werd angstvallig buiten de media gehouden om het beeld van de romance niet te verstoren. Het mannetje werd met de pijltjesbuks verdoofd. Zijn zaad werd geoogst voor kunstmatige inseminatie. Een ruime worp werd kundig ontworpen in het Fertility Lab. De bevalling werd op camera geregistreerd en live uitgezonden op tv. “Nooit eerder vertoond in gevangenschap” ,kopte de Berliner Allgemeine, zelfs met ReuzenPanda’s was dit nog nooit gelukt. De 4 zuigelingen waren allen meisjes. De volksmond doopte hen tot: ‘De Vier Gezusters’ naar het gelijknamig zoogdierdrama van Tsjechov.
