Horvath B. was een excentrieke telg uit een grootindustrieel nest, van oorsprong Hongaars maar residerend in Wenen. Horvath had de fabrieken waaraan hij zijn vermogen ontleende nooit van binnen gezien. Hooguit had hij wel eens door zijn map met familieaandelen, obligaties, effecten gebladerd…maar ook daar was hij maar nee gestopt…hoewel gestopt? Daar was het mee begonnen, dat hij in slaap viel.
Als kind dachten zijn gouvernantes dat hij aan toevallen leed…dit was niet het geval,
hij viel gewoon in slaap, kerngezond aldus het leger lijfartsen. Wanneer je hem wakker maakte was hij narrig alsof je hem stoorde in een belangwekkende taak.
‘Laat hem maar slapen zolang hij daar behoefte aan heeft’, zo luidde het advies.
Met het klimmen der jaren breidde zijn aanleg zich uit. Het zou gek zijn om van talent te spreken al zou menig lijder aan slapeloosheid er jaloers van worden.
Overal, op elke plek kon de slaap hem vatten. Horvath snurkte zich door zijn schooljaren heen. Een wonder hoe hij zijn examens haalde…maar helaas, ook zonder diploma’s was Horvath al een geslaagd zakenman.

Niets kon hem wezenlijk boeien of raken, laat staan het zakenleven.
Door zijn grootvader, pater familias werd hij naar doctor G.Bickelstein verwezen, een bevriend psychoanalist, destijds een modieus fenomeen in het negentiende-eeuwse Wenen.
Tweewekelijks lag Horvath daar op de sofa…uiteraard…te slapen.
Het duurde niet lang of de zielkundige kwam tot de diagnose dat Horvath leed aan zijn aangeboren rijkdom. Volgens Bickelstein’s diagnose werd de patiënt verlamd door de oneindige mogelijkheden die de rijkdom hem bood. Voor het eerst werd er een verband gelegd tussen verveling en het niet kunnen kiezen uit de veelheid.
Een rigoureuze ingreep zou Horvath in één klap verlossen van die verlammende keuzedruk, namelijk door afstand te doen van zijn aandelenportefeuille.
Bickelstein was bereid het fortuin in beheer te nemen.
De pater familias was razend toen hij hoorde van de geneeswijze, maar de overdracht was al notarieel bevestigd. Juridische stappen hadden geen zin. Vooral omdat Horvath volledige medewerking had verleend. Na een ruzie met de familie die dreigden hem ontoerekeningsvatbaar te verklaren werd Horvath uit de zakendynastie verstoten.
In de daarop volgende nacht bleef Horvath wakker, wellicht door het schokkende besef dat hij nu straatarm was…
Nog niet eerder was Horvath zich zo bewust geweest van zijn toestand. Hij ontdekte dat zijn lichaam weliswaar sliep maar dat zijn geest tegelijkertijd klaarwakker bleef.
Hij realiseerde zich dat hij permanent bewust was ook als het lichaam sliep, ook als er niets waar te nemen viel. Tijdens zijn zwerftochten door Wenen werd hij opgenomen door een esoterische sekte.
Volgens de oosterse wijzen zou hij zich blijvend in een staat van meditatie bevinden.
Toen Bickelstein hoorde van bijeenkomsten van ‘de Ster van het Oosten’ , waar Horvath een leidende rol had gekregen besloot hij meditatielessen te nemen bij zijn oud patiënt. Over geld is nooit meer gesproken.